چرا خط‌مشی عمومی را مطالعه می‌کنیم؟
علوم سیاسی به معنای مطالعه سیاست است. مطالعه این که «چه کسی چه چیزی را چه زمانی و چگونه می‌گیرد. این چیزی بیشتر از مطالعه نهادهای دولتی یعنی فدرالیسم، تفکیک قوا، معادلات و موازنه‌ها، بررسی قضائی، قدرت و وظایف مجلس، رئیس جمهور و دادگاه‌ها می‌باشد.» علوم سیاسی «سنتی» در آغاز بر این ترتیبات نهادی و همچنین توجیه فلسفی دولت تمرکز داشته است.
علوم سیاسی هم اکنون به معنای مطالعه خط‌مشی عمومی است. این توجه شامل توصیف محتوای خط‌مشی عمومی با تحلیل تأثیر نیروهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بر محتوای خط‌مشی عمومی؛ و ارزیابی عواقب قابل انتظار و غیر قابل انتظار خواهش عمومی بر جامعه است. خط‌مشی عمومی می‌تواند به دلایل مختلفی مطالعه شود، از جمله:
درک علمی: درک علت‌ها و عواقب تصمیمات خط‌مشی دانش ما را از جامعه بهبود می‌بخشد. مطالعه خط‌مشی به ما کمک می‌کند تا در مورد رابطه بین شرایط اقتصادی و اجتماعی در جامعه، پاسخ‌های نظام سیاسی به این شرایط و تأثیرات فعالیت‌های دولت در این شرایط چیزهایی فرا بگیریم.
توصیه‌های حرفه‌ای[1] : خط‌مشی عمومی را می‌توان به دلایل حرفه‌ای نیز مطالعه کرد؛ درک علت‌ها و عواقب خط‌مشی عمومی به ما اجازه می‌دهد که دانش علوم اجتماعی را برای حل مسائل عملی به کار گیریم. دانش مبتنی بر واقعیت[2] پیش‌نیازی برای حل بیماری‌های جامعه است. مطالعه خط‌مشی می‌تواند توصیه‌های حرفه‌ای به دنبال داشته باشد. این توصیه‌ها در قالب «اگر … آنگاه …» هستند و نشان می‌دهند که چگونه می‌توان به اهداف دلخواه دست پیدا کرد.
پیشنهادهای خط‌مشی[3] : در نهایت، خط‌مشی عمومی می‌تواند برای اهداف سیاسی مطالعه شود: برای اطمینان از این که کشور با سیاست‌های «صحیح» برای دست‌یابی به اهداف «صحیح» منطبق است، اغلب بحث می‌شود که علوم سیاسی نباید در قابل بحران‌های بزرگ سیاسی و اجتماعی ساکت باشد و علوم سیاسی از الزامی اخلاقی برای پیشرفت خط‌مشی‌های عمومی خاص برخوردار است.
