فرآیند خط مشی گذاری

فرآیند خط مشی گذاری

به عقیده الوانی و شریف­ زاده (1391) فعالیت­های خط مشی­ گذاری طی یک فرآیند شامل مراحلی است که عوامل و متغیرهای مختلفی را چه در داخل سازمان و یا محیط بیرونی آن در برمی­گیرد.

1. شناخت، درک و بیان مسئله: در این مرحله عوامل متعددی همچون گزارش­ها، رخدادها و… در معرفی مسئله به عنوان یک مشکل عمومی ایفای نقش می­کنند. پس از شناسایی مسئله و بیان نیازها و کمبودهای شهروندان، ضرورت پیگیری و اقدام از سوی سازمان­های عمومی احساس می­گردد.

2. ارجاع و طرح مسئله در سازمان­ها و مؤسسات عمومی: پس از طرح مسئله به عنوان یک مشکل عمومی، برای بررسی و ارجاع آن به سازمان­های عمومی اقدام گردد تا جهت یافتن راه­حل و پاسخ­گویی به انتظارات عمومی اقدامات اجرایی لازم صورت گیرد.

3. شکل­گیری، تهیه و تدوین خط مشی عمومی: در این مرحله سازمان عمومی مربوطه پس از انجام مطالعات لازم و تجزیه و تحلیل مسئله موردنظر، به یافتن راه­حل­های مطلوب مبادرت می­ورزد که با در نظر گرفتن تمام جوانب مسئله به تهیه و تدوین خط مشی عمومی می­انجامد. خط مشی تدوین شده باید جهت اجرا به صورت قانون و یا ضوابطی مدون ارائه گردد.

4. قانونی کردن و مشروعیت بخشیدن به خط مشی عمومی: پس از انتخاب راه­حل اصلح، مسئولان سازمان­های مربوطه باید نسبت به قانونی کردن خط مشی اقدام نمایند و با طی مراحل قانونی مجوز اجرای خط مشی را براساس نظام موجود و قوانین و مقررات اخذ نمایند.

5. ابلاغ و اجرای خط مشی عمومی: در این مرحله خط مشی تدوین شده توسط مراجع ذی­صلاح به واحد سازمانی مربوط برای اجرا ابلاغ می­شود. شایان ذکر است که اجرای دقیق خط مشی متأثر از نحوه سازمان­دهی نیروها، منابع و امکانات و هدایت مدیران مؤسسه در تمهید تجهیزات لازم برای اجرای مطلوب خط مشی عمومی است.

6. ارزیابی خط مشی عمومی اجرا شده: ارزیابی اقدامات صورت گرفته جهت پاسخگویی به مشکل عمومی کمک می­کند تا مدیران اطمینان حاصل نمایند که مشکل به طور کلی برطرف شده و ضمن آن­که پاسخگویی به مشکل مزبور به ایجاد یک مشکل جدید در سازمان و خارج آن منتهی نشده است (الوانی و شریف­زاده، 1391، 20).